Lata 40-te, 50-te i 60-te
Tuż po wojnie majątek dworski należący do państwa Ocetkiewiczów rozparcelowano i, mimo niespokojnego czasu, we wsi rozpoczął się rozwój rolnictwa. Wielu mieszkańców Przytkowic podjęło też pracę w zakładach przemysłowych w okolicznych miastach. W 1945 roku proboszczem parafii został ks. Stefan Stopka. Podjęto starania o budowę nowego kościoła i w 1948 roku wmurowano kamień węgielny. Budowa trwała 5 lat, w 1953 roku poświęcono nowy kościół (pod nowym wezwaniem Trójcy Przenajświętszej), a stary wkrótce przeniesiono do Skawinek, gdzie służy parafianom do dziś. Na placu, gdzie był kościół, postawiono figurę Matki Bożej przeniesioną od dworu. W roku 1960 naszą parafię dwukrotnie odwiedził, wizytując ją i poświęcając polichromię, ks. biskup Karol Wojtyła.
Kolejne lata przyniosły wiele znaczących zmian w naszej wsi. Rozpoczęły się one od ogólnej elektryfikacji – Przytkowice „zaświeciły się” na Boże Narodzenie 1959 roku. We wsi działała poczta (od 1952 roku), budowano drogi, a w kwietniu 1961 roku uruchomiono linię autobusową z Wadowic do stacji PKP Przytkowice. Budując drogę, linię stopniowo wydłużano, aż w latach 70-tych powstała „pętla” na Drabożu. Powstało sporo budynków mieszkalnych;budownictwo, przed wojną głównie drewniane, zmieniło się w murowane. W 1964 roku oddano do użytku Dom Ludowy, w którym mieściły się: Gromadzka Rada Narodowa (gmina), świetlica, kino, biblioteka. Dziś w tym budynku funkcjonują: poczta, Wiejski Ośrodek Zdrowia, klub – siedziba zespołu regionalnego Sami Swoi oraz hurtownia opakowań. W 1963 roku powstało Koło Gospodyń Wiejskich, które organizowało kursy kroju i szycia, pieczenia i gotowania, prowadziło letnie przedszkole (1964 r.) oraz uruchomiło wypożyczalnię sprzętów kuchennych potrzebnych do organizowania wesel i innych dużych imprez. W 1963 roku rozpoczęło swoją działalność również kino, które przetrwało do 1978 roku.
