1227 r. – początki Przytkowic; data związana z przybyciem do Krakowa księcia Konrada Mazowieckiego i rycerzy herbu Radwan. Radwanici-Przypkowscy obejmują ziemie od góry Draboż do góry Żar i Upik (Lanckorona) oraz do potoku mogilskiego i Solca nazwane ,,Silva Nigros” (Czarny Las)
1340 r. – powstanie pierwszego kościoła pod wezwaniem św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy, usytuowanego prawdopodobnie na ,,Roli’’, utworzenie parafii w Przytkowicach obsługiwanej przez księży z Pobiedra, gdzie parafia istniała już od 1326 roku
1350 r. – pierwszy znany dokument wymieniający nazwę wsi ,,villa Pribconis’’ (wieś Pribka) dotyczący parafii
1402 r. – nazwa wsi przekształca się z formy ,,Pribconis’’ na ,,Przibcovicze’’, a w 1581 r. na „Przipkowicze”
1440 r. – budowa drugiego kościoła parafialnego, ufundowanego przez Jana i Stanisława Przypkowskich; pierwszym proboszczem zostaje ks. Andrzej (do 1443 r.)
1572 r. – przejście właściciela Przytkowic Jana Przypkowskiego na arianizm, zamiana kościoła na zbór, a także – chwilowe – zniesienie pańszczyzny i poddaństwa oraz nadanie ziemi chłopom
1585 r. – kupno wsi przez Zebrzydowskich – właścicielką zostaje Anna Zebrzydowska, córka Mikołaja Zebrzydowskiego
1596 r. – przywrócenie kościoła katolikom, zmiana nazwy miejscowości na ,,Przytkowice’’, aby nie pozostał nawet ślad po heretykach
1610 r. – wyprawa w dzień św. Katarzyny do ariańskiego kościoła w sąsiednim Pobiedrze i usunięcie z niego innowierców
1733 r. – przebudowa kościoła w Przytkowicach, wzniesienie plebanii i zabudowań plebańskich dokonane przez księcia Józefa Czartoryskiego, syna Anny z Zebrzydowskich Czartoryskiej
1772 r. – po I rozbiorze Polski Przytkowice znalazły się w zaborze austriackim
1828-1836 – budowa dzisiejszej plebanii
ok. 1830 r. – założenie obecnego cmentarza
1835 r. – sprzedaż dóbr Czartoryskich Wojciechowi Brandysowi; Brandysowie (kolejno: Stanisław, Edmund, Jan) są właścicielami wsi do 1905 roku
1838 r. – budowa spichlerza, w którym po II wojnie światowej mieścił się magazyn Centrali Nasiennej
1841 r. – początki szkolnictwa powszechnego w Przytkowicach;właściciel wsi Wojciech Brandys zakłada i funduje szkołę, której budowę ukończono w 1843 r.; prawdopodobnie zlokalizowana była w miejscu dzisiejszej
1845 r. – sporządzenie pierwszych map Przytkowic
1856-1874 r.– odrestaurowanie kościoła i plebanii oraz wybudowanie budynków gospodarczych w latach, kiedy proboszczem Przytkowic był ks. Ignacy Zapałowicz
1881 r. – upaństwowienie szkoły; nauczycieli mianuje c.k. Rada Szkolna Okręgowa w Wadowicach
1895 r. – utworzenie w Przytkowicach Koła Rolniczego, pierwszej organizacji społecznej nie tylko we wsi, ale i w okolicy; Koło prowadzi szeroką działalność gospodarczą oraz oświatowo-rolniczą
1905 r. – hrabia Ludwik Zygmunt Jaxa Dębicki kupuje Przytkowice, dzieli je na wiele części i trzy lata później sprzedaje kilku Żydom, którzy dokonują kolejnych parcelacji
1909 r. – podjęcie uchwały o budowie nowej, piętrowej, 6-salowej szkoły w Przytkowicach, którą wzniesiono w latach 1910-1911
1910 r. – założenie Ochotniczej Straży Pożarnej w Przytkowicach – powstanie dwóch odrębnych oddziałów OSP na ,,Dole” i na ,,Górze”, z osobnymi zarządami i sekcjami gaśniczymi oraz początek działalności Kasy Stefczyka (prowadzonej przez ks. W. Balę, a potem przez ks. S. Żądło)
1911 r. – początek nauki w nowym budynku szkolnym, przekształcenie dwuklasowej szkoły w czteroklasową
1909-1913 r. – ukończenie budowy biegnącej przez Przytkowice drogi z Kalwarii do Wielkich Dróg, łączącej główne trakty komunikacyjne
1917 r. – dobra przytkowickie kupuje przyszły metropolita krakowski, książę Adam Stefan Sapieha
Pozostałe wydarzenia:
– budowa dworu, który przetrwał do naszych czasów (prawdopodobnie część środkowa, drewniana, została zbudowana za czasów Wojciecha Brandysa, a części boczne, murowane, powstały za Ocetkiewiczów),
– budowa kapliczek i krzyży przydrożnych, istniejących do dziś – większość z nich powstała w wieku XIX, jedna – prawdopodobnie w XVIII, a najstarsza, na której zachowała się data – w 1827 roku,
– epidemia cholery, której ofiary upamiętnia przydrożny krzyż na Ludce – połowa wieku XIX oraz – prawdopodobnie – początek wieku XX,
– budowa młyna – wzmianka o nim pojawia się w 1886 r., kiedy właścicielem był Józef Bik, po którym młynarstwem zajmowali się jego krewni: Tadeusz Tatko(1946-1950), Stanisław Niechaj (1958-1958) i Antoni Niechaj (do lat 70 tych)
– założenie dwóch sklepów prowadzonych przez Kółko Rolnicze w miejsce karczmy, aby chronić mieszkańców przed postępującym alkoholizmem w latach, kiedy proboszczem był ks. Władysław Bala – 1896-1916